00 Prologue

Zanim zabierzesz się za czytanie, zajrzyj tu i tu.

~~*~~

Lotnisko w Dortmundzie

- No i gdzie ona jest ? – zniecierpliwiona Wiktoria rozglądała się po hali przylotów przestępując z nogi na nogę.  Jej przyjaciółka miała tu być jakieś dwadzieścia minut temu.

- Spokojnie. Na pewno  samolot musiał mieć opóźnienie, albo czeka na swoje bagaże – próbował uspokoić ją wysoki blondyn.

Nagle na horyzoncie pojawiła się tak długo wyczekiwana osoba. Brunetka w krótkich spodenkach i męskiej za dużej bluzie zjeżdżała właśnie po ruchomych schodach. Obydwie dziewczyny wybiegły sobie naprzeciw. Gdy już się spotkały padły sobie w ramiona.

- O matko ! Tak za Tobą tęskniłam ! – powiedziała brunetka i mocniej przytuliła swoją przyjaciółkę.

- A ja za tobą nie ! – zaczęła się śmiać ta druga.

Wiktoria wzięła jedną z toreb nowo przybyłej i pociągnęła ją za rękę w stronę stojącego nieopodal chłopaka.

- Oliwio, poznaj mojego chłopaka Marco.  – wyszczerzyła zęby w uśmiechu.  - Największy nudziarz w Dortmundzie. - Gdy tylko ma wolne, siedzi przed telewizorem, albo gra w konsolę. Muszę posuwać się do szantażu, żeby go gdzieś wyciągnąć - dodała.

- Jejku, Wiki ludzie nie muszą od razu znać całej prawdy. – Marco uśmiechnął się i wyciągnął rękę. – Bardzo miło mi Cię poznać, wiele o tobie słyszałem.

Oliwia nie widziała przez chwilę jak zareagować, ale oprzytomniała i uścisnęła dłoń Marco. – Mi również. Wiktoria nie omieszkała nie wspomnieć o swoim Supermanie. – jej uśmiech wyszedł trochę sztucznie, ale chyba nikt nie zauważył.

Marco jak przystało na dżentelmena, wziął dwie walizki i ruszył pierwszy w stronę wyjścia.

- I jak ? – Wiktoria szturchnęła w bok Oliwie. – Co o nim sądzisz ?

- No, jak na takie chucherko to nieźle sobie radzi z tymi walizkami.  – zażartowała. Obie zaczęły się śmiać i podążyły za blondynem.  

Gdy doszły do auta Wiktoria znała już 1/3 plotek z rodzinnego miasta. Kto z kim chodzi, kto z kim śpi i dlaczego tak, a nie inaczej.

W drodze do domu cisza panująca w samochodzie była przejmująca, dlatego Marco postanowił podjąć jakąś rozmowę:

- Hmm, Oliwia. Studiujesz coś ? Zajmujesz się czymś konkretnie ? – spojrzał w lusterko.

- Na razie nie. Miesiąc temu skończyłam liceum, po czym wyjechałam na wolontariat, a teraz czekam na wyniki rekrutacji na studia.

- Gdyby nie to, że wisiałaś przysługę Kaśce, to pewnie byś na ten wolontariat z własnej woli nie pojechała. – zażartowała Wiktoria, odwracając się do przyjaciółki.

- Nie prawda ! – oburzyła się brunetka. – Nikt mnie do tego nie zmuszał. Sama podjęłam decyzję, że jadę, a Kaśka tylko mi to zaproponowała. – Zawsze myślałam o tego typu wyjeździe, a gdy nadarzyła się okazja od razu się zgodziłam.

Marco uzyskawszy odpowiedź na swoje pytanie uśmiechnął się porozumiewawczo, zsunął okulary przeciwsłoneczne na nos i zajął się dalszym prowadzeniem auta.

W tym momencie rozdzwoniła się komórka Wiktorii. Blondynka posłała przyjaciółce przepraszające spojrzenie i odebrała telefon pochłaniając się w rozmowie.

Oliwi nie pozostało nic innego jak wyjąć z torby ipoda, włączyć ulubioną piosenkę i podziwiać okolicę.

I tak zleciała im reszta drogi do domu.

~~*~~

Krótki, zwięzły i na temat. Przepraszamy, że tak długo czekaliście, ale po prostu nie miałyśmy czasu. Może to i głupie tłumaczenie, ale jak najbardziej prawdziwe. Cieszcie się prologiem, niedługo pierwszy odcinek. Enjoy !